Τι αναφέρει στις προσωπικές της σημειώσεις
Τις προσωπικές της σημειώσεις που, όπως λέει, αποτελούν έναν τρόπο να διατηρεί επαφή με τον 7χρονο γιο της, ο οποίος από την ημέρα του εγκλεισμού της ζει με τους υπερήλικους γονείς της, αποκαλύπτει η Βίκυ Σταμάτη στην εφημερίδα Real News.
Το πρώτο σημείωμα έχει ημερομηνία 26 Ιουνίου 2013 και αφορά, σύμφωνα με τον τίτλο του "την περίοδο προσαρμογής- στην απώλεια". "Είτε το θέλουμε είτε όχι, η ζωή περιλαμβάνει συχνά μη αναστρέψιμες, αναπόφευκτες καταστάσεις. Πόσο μπορούμε να σταθούμε άξιοι των δυσκολιών μας και να τις 'κουβαλήσουμε' διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας και την αίσθηση για την αξία και το νόημα της ύπαρξής μας;" διερωτάται. "Στην κατάσταση του αρχικού σοκ ο πενθών άνθρωπος έχει ανάγκη να εκφράσει το παραλήρημά του που στην ουσία κρύβει τη βαθιά του θλίψη. Είχα ανάγκη να προσπαθήσω να 'χωρέσω' την ένταση και το παράλογο... των όσων βιώνουμε, βιώσαμε... Αισθάνθηκα ότι οι άνθρωποι περνάμε συνήθως διάφορα στάδια 'πένθους'. Το αρχικό σοκ της απώλειας, το στάδιο της άρνησης, το στάδιο της διαπραγμάτευσης του 'τι άλλο θα μπορούσε να έχει γίνει' και το στάδιο του θυμού, έως ότου φτάσουμε στην αποδοχή του γεγονότος!!! Αυτή δεν ήταν μια διαδικασία διανοητική. Είναι μία διαδικασία αισθαντική που που προϋποθέτει εύρος καρδιάς, σύνδεση με το κέντρο μας και την πηγή ζωτικότητας μέσα μας. Με άλλα λόγια προσπαθώ να 'χωρέσω' μέσα μου το άτομο και να υπομείνω τόσο το συγκεκριμένο γεγονός, αυτό της απώλειας, όσο και τα έντονα, παράλογα και αιφνίδια συναισθήματα που βιώνω".
"Κατά τη διάρκεια των σταδίων αυτών", γράφει, μεταξύ άλλων η Βίκυ Σταμάτη, "βίωσα ποικίλα έντονα συναισθήματα, όπως πόνο, θλίψη, θυμό, νωθρότητα, αίσθημα κενού, μουδιάσματος, αναπόλησης, αδυναμίας, ασημαντότητα, μοναξιά, απόγνωση... "
Το δεύτερο σημείωμα γράφτηκε στις 30 Ιουνίου 2013, ημέρα που γιόρταζε το παιδί της. "Αγ. Αποστόλων. Η απώλεια είναι αβάσταχτη. Η θλίψη ανυπόφορη... Προσπαθώ να συνδεθώ μαζί σου, αγόρι μου. Άρχοντά μου!! Γενναίες μου!! Το φορτίο που κουβαλάμε και οι δύο είναι ανυπόφορο γιε μου!! Εύχομαι οι ώρες, οι μέρες, να γίνουν νερό να τρέξουν γρήγορα... Είθε να ξανανταμώσουμε, ζωή μου, και δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά...".
Σε συνομιλία της με την εφημερίδα, η Βίκυ Σταμάτη επιμένει, σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες που της αποδίδονται, πως αγνοεί τα πάντα. Όπως λέει αυτό αποδεικνύεται και καλεί τις δικαστικές αρχές να το διερευνήσουν. "Στο σπίτι μου υπάρχει σύστημα παρακολούθησης. Ακόμα και στο παιδικό δωμάτιο. Γιατί κάποιος δεν μπαίνει στον κόπο να δει πως εργαζόμουν 24 ώρες το 24ωρο για την ανατροφή του παιδιού μου και τη φροντίδα της οικογένειας; Δεν είχα καμία εμπλοκή ή καμία συμμετοχή με κανέναν απολύτως. Κανένας πολιτικός ή επιχειρηματίας δεν πέρασε το κατώφλι μου. Ας το ελέγξουν"
Το πρώτο σημείωμα έχει ημερομηνία 26 Ιουνίου 2013 και αφορά, σύμφωνα με τον τίτλο του "την περίοδο προσαρμογής- στην απώλεια". "Είτε το θέλουμε είτε όχι, η ζωή περιλαμβάνει συχνά μη αναστρέψιμες, αναπόφευκτες καταστάσεις. Πόσο μπορούμε να σταθούμε άξιοι των δυσκολιών μας και να τις 'κουβαλήσουμε' διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας και την αίσθηση για την αξία και το νόημα της ύπαρξής μας;" διερωτάται. "Στην κατάσταση του αρχικού σοκ ο πενθών άνθρωπος έχει ανάγκη να εκφράσει το παραλήρημά του που στην ουσία κρύβει τη βαθιά του θλίψη. Είχα ανάγκη να προσπαθήσω να 'χωρέσω' την ένταση και το παράλογο... των όσων βιώνουμε, βιώσαμε... Αισθάνθηκα ότι οι άνθρωποι περνάμε συνήθως διάφορα στάδια 'πένθους'. Το αρχικό σοκ της απώλειας, το στάδιο της άρνησης, το στάδιο της διαπραγμάτευσης του 'τι άλλο θα μπορούσε να έχει γίνει' και το στάδιο του θυμού, έως ότου φτάσουμε στην αποδοχή του γεγονότος!!! Αυτή δεν ήταν μια διαδικασία διανοητική. Είναι μία διαδικασία αισθαντική που που προϋποθέτει εύρος καρδιάς, σύνδεση με το κέντρο μας και την πηγή ζωτικότητας μέσα μας. Με άλλα λόγια προσπαθώ να 'χωρέσω' μέσα μου το άτομο και να υπομείνω τόσο το συγκεκριμένο γεγονός, αυτό της απώλειας, όσο και τα έντονα, παράλογα και αιφνίδια συναισθήματα που βιώνω".
"Κατά τη διάρκεια των σταδίων αυτών", γράφει, μεταξύ άλλων η Βίκυ Σταμάτη, "βίωσα ποικίλα έντονα συναισθήματα, όπως πόνο, θλίψη, θυμό, νωθρότητα, αίσθημα κενού, μουδιάσματος, αναπόλησης, αδυναμίας, ασημαντότητα, μοναξιά, απόγνωση... "
Το δεύτερο σημείωμα γράφτηκε στις 30 Ιουνίου 2013, ημέρα που γιόρταζε το παιδί της. "Αγ. Αποστόλων. Η απώλεια είναι αβάσταχτη. Η θλίψη ανυπόφορη... Προσπαθώ να συνδεθώ μαζί σου, αγόρι μου. Άρχοντά μου!! Γενναίες μου!! Το φορτίο που κουβαλάμε και οι δύο είναι ανυπόφορο γιε μου!! Εύχομαι οι ώρες, οι μέρες, να γίνουν νερό να τρέξουν γρήγορα... Είθε να ξανανταμώσουμε, ζωή μου, και δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά...".
Σε συνομιλία της με την εφημερίδα, η Βίκυ Σταμάτη επιμένει, σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες που της αποδίδονται, πως αγνοεί τα πάντα. Όπως λέει αυτό αποδεικνύεται και καλεί τις δικαστικές αρχές να το διερευνήσουν. "Στο σπίτι μου υπάρχει σύστημα παρακολούθησης. Ακόμα και στο παιδικό δωμάτιο. Γιατί κάποιος δεν μπαίνει στον κόπο να δει πως εργαζόμουν 24 ώρες το 24ωρο για την ανατροφή του παιδιού μου και τη φροντίδα της οικογένειας; Δεν είχα καμία εμπλοκή ή καμία συμμετοχή με κανέναν απολύτως. Κανένας πολιτικός ή επιχειρηματίας δεν πέρασε το κατώφλι μου. Ας το ελέγξουν"
loading...
