Έτσι ξεκίνησαν να κατασκευάσουν οι ίδιοι ένα δρόμο που να συνδέει το χωριό τους με την υπόλοιπη περιοχή. Και τα κατάφεραν.
Αρχηγός του χωριού εκείνη την περίοδο ήταν ο Shen Mingxin. Με δικές του εντολές, όλοι οι κάτοικοι συνέβαλαν με κάποιο τρόπο στο παράτολμο αυτό εγχείρημα. Άλλοι με το να πουλήσουν ότι μπορούσαν για να βρεθούν αρκετά χρήματα για τα εργαλεία που θα χρειαζόταν και άλλοι με το να ασχοληθούν με την ίδια την κατασκευή του δρόμου.
Όταν συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα εργαλεία, μια ομάδα 13 χωρικών ξεκίνησαν να σκαλίζουν το βράχο του βουνού. Η ομάδα σύντομα μεγάλωσε και έπειτα από προσπάθειες 5 ετών, μέσα στα οποία κάποιοι από τους εργάτες σκοτώθηκαν σε ατυχήματα, οι κόποι τους απέδωσαν.
Ο δρόμος που έφτιαξαν είναι ουσιαστικά ένα τούνελ στην πλαγιά του βουνού, με μήκος που ξεπερνάει τα 1.500 μέτρα. Το πλάτος του είναι περίπου 3,5 μέτρα και το ύψος του αγγίζει τα 4,5 μέτρα. Κατά μήκος της εξωτερικής πλευράς του τούνελ υπάρχουν 30 ανοίγματα που μοιάζουν με παράθυρα, τα οποία μάλλον χρησιμεύουν για την είσοδο φωτός -μιας και ο ηλεκτρισμός είναι ανύπαρκτος στο δρόμο- αν και υπάρχει η άποψη ότι ανοίχτηκαν ώστε οι χωρικοί να μπορούν να πετάνε από εκεί το χώμα και τις πέτρες που έβγαζαν από το βράχο.
Όταν αρκετά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του δρόμου τα κινεζικά σύνορα άνοιξαν για τους τουρίστες, το χωριό εξελίχθηκε σε ένα πολύ δημοφιλή προορισμό. Πλέον, αρκετές χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο το άλλοτε άσημο Guoliang.
Φυσικά σε αυτό συνέβαλε σε ένα τεράστιο ποσοστό και ο δρόμος που κατασκεύασαν οι χωρικοί. Εκτός του ότι αποτελεί από μόνος του ατραξιόν για τους τουρίστες κυρίως εξαιτίας της ιστορίας του, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να είναι ο μοναδικός τρόπος να φτάσει κανείς στο απομακρυσμένο χωριό της κινεζικής επαρχίας.
Σημειώνεται ότι ο συγκεκριμένος δρόμος, ακόμα και αν δεν είναι πολυσύχναστος, θεωρείται από τους πιο επικίνδυνους του κόσμου λόγω του μικρού του πλάτους.
loading...